Trump onder de hersenscan

Op 1 september heeft orkaan Dorian huisgehouden op de Bahama’s en was hierna op weg naar de Amerikaanse staat Florida. President Trump maakte deze zelfde dag een vergissing door te tweeten dat ook de staat Alabama op het pad van orkaan Dorian lag. Kan gebeuren toch? En het zou al lang vergeven en vergeten zijn, als Trump niet zelf was blijven doorbomen over zijn gelijk. Trump bleef volhouden dat de orkaan onderweg was naar Alabama en wijdde hier zelfs 9 tweets aan. Het ging zelfs zo ver dat hij een weerkaart presenteerde waar overduidelijk met een zwarte stift op was getekend. Ondanks kritiek vanuit meerdere weerstations met bijbehorende correcte weerkaarten houdt Trump vast. Hij pretendeert dat de media fake nieuws verspreidt en Alabama zich moet voorbereiden op de orkaan. Maar als specialisten het tegendeel bewijzen, waarom blijft de Amerikaanse president dan stug volhouden? Dit kan zomaar heel simpel zijn; de heer Trump kon niet meer terug, want dat zorgt voor gezichtsverlies. De kosten voor een evacuatie lopen snel op in de miljoenen, en kan het dan zo zijn dat dit verloren gaat door een politiek spelletje? Of is er een andere rede waarom Trump zich gedraagt op deze manier?

Volgens het continued influence effect hebben mensen de neiging om eerder geleerde verkeerde informatie te geloven, zelfs nadat deze is gecorrigeerd. De verkeerde informatie kan nog steeds huidig gedrag beïnvloeden. Trump geloofde door verouderde informatie dat Dorian Alabama ging bereiken. Nadat het tegendeel werd bewezen bleef Trump toch overtuigt van zijn standpunt.

Hiernaast bestaat er ook nog het menselijk gedragspatroon wat door psychologen escalation of commitment wordt genoemd. Hierbij blijft een individu hetzelfde gedrag vertonen ook al zijn er steeds negatievere uitkomsten van een besluit, actie of investering. Trump houdt gedrag in stand dat irrationeel is, maar dat wel aansluit bij eerdere beslissingen en acties.

Door dit vol te houden voorkomt de Amerikaanse president het ongemakkelijke gevoel van cognitieve dissonantie. Deze onaangename spanning komt voort uit het gevoel dat je acties niet helemaal meer passen bij je eigen overtuigingen. Mensen lossen dit vaak op door hun gedrag toch goed te praten door zichzelf voor de gek te houden. Trump loste dit vervolgens op door met een zwarte stift een weerkaart aan te passen.

Uit onderzoek blijkt dat neurale activiteiten in het brein attitudeveranderingen door cognitieve dissonantie kunnen voorspellen. Onderzoekers ontdekten dat cognitieve dissonantie een bepaalde breinregio activeert. Dit gedeelte in onze hersenen speelt ook een grote rol bij het detecteren van cognitieve conflicten en voorspelling van attitudeveranderingen.
Met al deze menselijke kwaaltjes die Trump tegenzitten, die zelfs op een hersenscan te zien zijn, is het dan wel mogelijk om als politiek leider goed objectief te blijven? Misschien zal je denken; ach Trump is ook maar een mens, maar het gaat wel om beslissingen die Amerika miljarden per jaar kosten. Een optie is natuurlijk ook om Trump onder een hersenscan te leggen waarbij hij al zijn gemaakte keuzes moet verdedigen, zodat wij goed kunnen zien of het niet aan zijn cognitieve valkuilen ligt. Ook al is dit vrij vermakelijk, het is ook extreem. En als je weet hoe zo’n data-analyse in elkaar zit is het ook erg tijdrovend.

Een misschien wat menselijkere oplossing is dat leiders die grote beslissingen maken zich bewuster worden van het feit dat iedereen dit soort gedragingen vertoont. Niemand kan verwachten dat Trump geen denkfouten maakt puur omdat hij politiek leider is, maar zo kan hij zelf ook niet altijd blindelings op zijn gevoel afgaan. Daarom stel ik voor dat iedereen die beslissingen moet maken voor het grote goed een verplichte introductiecursus “Cognitieve valkuilen voor dummies” moet volgen. Deze cursus kan dan ook meteen gefinancierd worden door de miljoenen die we besparen door niet te evacueren. Ondertussen was het in Orange Beach, Alabama 34 graden Celsius, met nul kans op neerslag.